Μέρα 3η (Αποστολή 1η)

ΚΑΛΗΜΕΡΑ και καλή εβδομάδα.
Σήμερα το πρωί, πηγαίνοντας στην δουλειά (με το ένα μάτι πρησμένο) είπα την ΚΑΛΗΜΕΡΑ μου σε έναν τύπο γύρω στα 45 που φαινόταν κάπως βιαστικός. Με κοίταξε με άγριο βλέμμα θα έλεγα και συνέχισε τον δρόμο του. Το ίδιο και γω.

Με την μηχανή όμως, έδωσα προτεραιότητα σε 4 διαφορετικές περιπτώσεις σε πεζούς. Σε όλες ανταμοίφθηκα με χαμόγελα (τουλάχιστον). Η μία περίπτωση, ήταν στον Πρ.Ηλία στο Παγκράτι (Αθήνα). Εκεί που τα αμάξια ανεβαίνοντας από Υμητού στρίβουν Δαμάρεως ή συνεχίζουν ευθεία. Αν κάνουν οι πεζοί το λάθος (την έχω κάνει και σαν πεζός την διαδρομή) να είναι στην κάτω γωνία του δρόμου, μπορεί να περιμένουν αρκετά μέχρι να κοπεί η κίνηση ή να μπλοκάρει για να περάσουν. Εγώ σταμάτησα και φυσικά εκτός από τα χαμόγελα των πεζών, δέχτηκα και τα κορναρίσματα των οδηγών που διέκοψα την κίνηση για 10 δευτερόλεπτα. Τόσα χρειάζονται για να περάσει απέναντι ο πεζός.

Θυμήθηκα σκηνές από ένα παλιό κινούμενο σχέδιο (νομίζω της Disney). Ένας κακόμοιρος ανθρωπάκος, πεζός που τραβούσε τα πάνδεινα, μέχρι που έμπαινε και αυτός στο αμάξι του και οδηγούσε μανιασμένα.

Αυτά για σήμερα. Καλή σας συνέχεια.