Κυριακή 3 Απριλίου 2011

Καλημέρες

Έχει σχεδόν ενάμιση μήνα που έγινα Άνθρωπος των Γραμμάτων. Ναι, αλήθεια σας λέω. Έγινα συμβασιούχος στα ΕΛΤΑ. Διανομέας.
Οι Καλημέρες που έχω πει αυτές τις μέρες, οι άνθρωποι που γνώρισα, οι Ανατολές του Ηλίου που βλέπω ... είναι μια καταπληκτική αλλαγή.

Οι Καλημέρες, όμως, που λέω σαν Ταχυδρόμος, απλά δικαιολογούνται. Και οι άνθρωποι ανταποκρίνονται.
Την Παρασκευή το πρωί, είπα να κάνω κάτι διαφορετικό. Πηγαίνοντας για την δουλειά, περνάω από στάσεις λεωφορείου-τρόλλεϋ. Άγνωστοι, που κάθονται χωμένοι στα παλτά τους, νυσταγμένοι, περιμένοντας πριν ακόμα ξημερώσει, το επόμενο ΜΜΜ να τους πάει στην δουλειά τους. Διάλεξα μία στάση που να έχει αρκετό κόσμο. Μείωσα ταχύτητα με την μηχανή και φώναξα "Καλημέρα".
Δύο σήκωσαν τα χέρια ασυναίσθητα (μάλλον), κάποιοι με κοίταξαν αδιάφορα, κάποιοι παραξενεμένοι. Κάποιος άνοιξε το στόμα του ... δεν ξέρω αν ήταν "Καλημέρα", χασμουριτό ή πρωϊνιάτικη βρισιά.
Την Δευτέρα θα το ξανακάνω. Θα πω "Καλημέρα" στην ίδια στάση, ίσως στους ίδιους ανθρώπους. Θα γίνω ο "Τρελλός της Καλημέρας". Ελπίζω ακόμα και αυτή η σκέψη, να τους κάνει να χαμογελάνε (ή να γελάνε) κάθε φορά που θα πλησιάζω. Ελπίζω όμως να σηκώσουν περισσότεροι το χέρι ή να ανοίξουν το στόμα :)

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Α είναι πολύ ωραιο αυτό If, το κάνω συχνά εδώ και χρόνια, θα σε εκπλήξει η δύναμη μιας καλημέρας. και ένας άνθρωπος να χαμογελάσει "κέρδος" είναι :)