Καλημέρα ...

Διακοπές και οι πρωινές εξορμήσεις ελλατώθηκαν.
Χτες, Κυριακή, βγήκαμε με τον μικρό για να πάμε στο πάρκο. Έρημοι οι δρόμοι. Κάποια στιγμή διασταυρώνονται οι δρόμοι μας με μια κοπέλα. Νεαρή, όχι ιδιαίτερα όμορφη, μεγάλα γυαλιά ηλίου και ελαφριά ρούχα. Ευκαιρία (λέω) να συνεχίσουμε το project.
-Καλημέρα, της λέω με τον μικρό στην αγκαλιά και την τσάντα με τα παιχνίδια στον ώμο. Δεν χαμογέλασα έντονα. Ούτε την κοίταξα περίεργα. Ειλικρινά.
-Ά να χαθείς ... έχεις και παιδί, μου απάντησε.

Ναι κοπελιά, έχεις δίκιο. Μαθαίνω στο παιδί λάθος πράγματα. Άντε να του εξηγήσω τώρα, ότι το "άθλημα" του πατέρα του (το project εννοώ) μπορεί να αποβεί επικίνδυνο.
Βέβαια αν καταλήγαμε στο αστυνομικό τμήμα για απόπειρα βιασμού, μάλλον θα είχα περισσότερα να γράψω ;) αλλά έλεος. Μια Καλημέρα ήταν. Και είχα και παιδί. Όχι σκυλάκι (βλ. *****παγίδα).